Warszawskie ZOO

11 paź 2010 by

pawianyW piątek wieczorem zastanawialiśmy się gdzie iść następnego dnia na spacer. Wówczas padło hasło Kingi:

– Yy, aa, pupa.- w tłumaczeniu dla niewtajemniczonych- małpki z pupą.

Tak więc poszliśmy do Zoo pooglądać pawiany i inne stworzonka. rano za oknem straszyły2stopnie na termometrze,ale wyszło słonko i zrobiło się miło.

Dla mnie i Damiana była to pierwsza wizyta w Warszawskim Zoo. Kinga z tatą odwiedzili je po raz 4!! Nie da się ukryć, że to całkiem inna bajka niż nasze Gdańskie. Zoo to przypomina wielki park w który wkomponowane są wybiegi i klatki. Nie ma tu ciasnoty. Zwierzęta oddzielone są od zwiedzających niskimi płotkami, oraz wąwozem lub wodą.  Nic się nie wydostanie, a w oglądaniu nie przeszkadza siatka. Wybiegi są bardzo urozmaicone, dużo roślinności i innych atrakcji. W Gdańsku przeraził mnie tygrys w małej klatce, tu zwierzaki mają spore wybiegi, pełne roślinności i innych atrakcji. Poszkodowane są jedynie duże ptaki, zwłaszcza nasz piękny bielik.

małpa na pociąguKinga była zachwycona, biegała z miejsca na miejsce, pokazywała zwierzęta.

– Mama, patrz. Tata, patrz… Mama, dzidzia- opowiadała pokazując dużą i małą żyrafę.

Na środku znajduje się wielki plac zabaw dla młodszych i starszych dzieci. Zwierzaki na żetony i magiczny pociąg. Ciężko było Kingę odciągnąć od tych atrakcji.

Damianek zasnął w tramwaju, przespał cały spacer, powrót i jeszcze chwilę w domu. Wreszcie się obudził i płaczem oznajmił, że jego brzuszek jest pusty.

Kinga po powrocie jeszcze trochę pobrykała. Wreszcie dała się namówić na drzemkę. Długo wierciła się w łóżeczku, wreszcie zasnęła i spała do rana :). Nie ma jak porządny spacer.

Category: spacery  Tags: ,  Leave a Comment

Odpieluchowanie Kingi

08 paź 2010 by

11 miesiąc życia

Kupujemy Kindze nocnik. Traktuje go jako ciekawostkę, siedzonko do zabawy, ale udaje nam się przynajmniej raz dziennie coś do niego zrobić.

13 miesiąc życia

W ramach wakacyjnego wyjazdu odwiedzamy moją koleżankę, która wprowadza mnie w temat wychowania bezpieluchowego. Od razu mnie to zainteresowało.

14 miesiąc życia

Szukam w necie więcej informacji na temat NHN i zaczynamy wprowadzać teorię w życie.  Przerzucam się na stosownie w domu pieluszek tetrowych. Jednorazówki pozostają na spacery i do spania.

Na pierwsze efekty nie trzeba było długo czekać. Kinga zaczęła bez problemu siadać na nocnik, gdy się zsiusiała w pieluchę czasami pokazywała, że ma mokro. Po jakimś czasie nie spędzała na nocniku dłużej niż minutę, po prostu siadała i robiła co trzeba – nauka ta bowiem opiera się na tym, by dziecko nauczyło się robić siusiu, gdy siedzi na nocniczku, a nie trzymać, gdy ma pełny pęcherz.

Dziennie moczyła od 2 do 7 pieluszek, ale zazwyczaj były to 4. W czasie gdy Kinga się kąpała ja je szybko przepierałam, to nie był duży problem.

Rok i 8 miesięcy

Stwierdziłam, że najwyższa pora zrezygnować z pieluch. Bywało, że wstała z nocnika i zaraz przyleciała mokra. Przez 2  tygodnie siusiała po nóżkach, a potem już  coraz lepiej opanowywałyśmy ten problem. Ze względu na duże łaknienie trzeba było ją dość często sadzać. Rano potrafiła wypić 2 butle, wówczas siusiu było zazwyczaj co 15 minut przez godzinę. Przy umiarkowanym piciu, wystarczyło sadzanie co godzinkę. Gdy dłużej nie piła potrafiła 2h nie siusiać.

Pewniaki:Kinga na nocniku bawi się w umywalce.
– gdy nalewam wodę do wanienki na kąpiel sadzam ją w nocniku na pralce. Bardzo lubi patrzeć jak leci woda i siusiu taż wtedy leci,
– gdy bawi się wodą w umywalce.

Rok i 10 miesięcy

Kinga pije znacznie mniej i… już sama woła kiedy trzeba na nocniczek. Zrobienie siusiu do nocniczka sprawia jej wiele radości. Również jak jesteśmy u kogoś to woła i chętnie robi do toalety.  To się nazywa wygoda. Udało się. Używamy jeszcze pieluszek na spacery i do spania.

2 lata

Zaczęły się upalne dni. Postanawiam chodzić z Kingą na spacer bez pieluchy. Główny problem polegał na tym, że na dworze nie ma nocnika, więc gdzie biec?  Po paru razach z mokrymi majtkami wreszcie się przełamuje i zaczyna robić na trawkę. Zabieram na wszelki wypadek ze sobą majtki na zmianę.

Teraz

Kinga już ładnie woła czy w domu, czy na dworze. Wpadki zdarzają się może 2 raz na miesiąc.

Pozostaje problem kupki, która jeśli nie trafi się do rannej pieluszki, to zazwyczaj ląduje w majteczkach. Zdarza jej się to tylko w domu. Zazwyczaj biegnie do siebie do pokoju lub się gdzieś chowa. Jak ktoś do niej podchodzi woła „sio”. Jak jest po wszystkim o sztywnych nogach idzie do łazienki i woła – Mama, Pupa! No taki problemik jeszcze mamy.

Pieluszki stosujemy jeszcze do spania. Jak ten problem pokonać? Pierw muszę opracować technikę usypiania bez butelki mleka.

Category: NHN - wychowanie bezpieluchowe, spacery  Tags: ,  Leave a Comment

Mała starsza siostra

07 paź 2010 by

po przyjeździe ze szpitalaWiele osób się mnie pyta – Jak to jest z dwójką maluchów?

Odpowiedz nie jest prosta. Często taki duet daje w kość, czasu wolnego ciągle brak. Ale tak naprawdę nie jest tak źle jak się obawiałam.

Słyszałam od wielu osób, że po pojawieniu się młodszego rodzeństwa, starsze dziecinnieje i cofa się w samodzielności. U Kingi odezwała się jedynie chęć jeżdżenia w wózku, którego już dość długo nie używała.

Kinga bardzo niecierpliwie oczekiwała rodzeństwa. Gdy dzieliła się jedzeniem mama dostawała dwie porcje, dla siebie i dla dzidzi. Gdy widziała malutkie dzieci pokazywała na brzuszek, że tam też jest dzidzia. Obiecała, że będzie mamie pomagać i dzielić się zabawkami z bratem.

Gdy wróciłam ze szpitala Kinga była zachwycona, wpatrywała się w braciszka, pokazywała zabawki, książeczki. Gdy wyszłam z nią na dwór, podczas gdy mały spał, jak tylko usłyszała, że brat się obudził biegła do domu bardzo przejęta.

Teraz siedzę większość czasu z dwójką maluchów w domu. Kinga bardzo przejmuje się braciszkiem, biegnie do jego pokoju, gdy się obudzi, na spacerze buja go w wózeczku jak robię zakupy. Często jak znajdzie buteleczkę lub zabawkę brata zaraz je mi przynosi.

Stara się również pomagać w domu (jak ma dobry nastrój, zazwyczaj przed spacerem). Czasami wychodzi jej to odwrotnie – wyciąga mi nie te buty, rozpakowuje jedzenie, wyjmuje różne rzeczy. Jednak często jest bardzo pomocna. Wciąż zapominam o pieluszce tetrowej do buzi, dopiero jak zacznę karmić to się okazuje że nie wzięłam, wówczas z radością ją przynosi.

Próbuje stosować Naturalną Higienę Niemowlaka i na początku używałam nocnika Kingi, co jej się bardzo nie spodobało. Pewnie dzięki temu, że stosuje tą metodę starsza nie miała powrotu do pieluszek, wręcz przeciwnie, nauczyła się sama zdejmować majteczki, spódnicę i siadać na nocnik.

Również przeznaczenie jej łóżeczka i karuzeli dla Damiana przyszło z wielkim trudem. Coraz częściej jednak daje mu jakieś zabawki.

Kinga wyznaczyła podział ról, mama do brata, a tata jest jej. Jak tylko mały zacznie marudzić to wołam mamę, nie lubi jak tatuś bierze Damianka na ręce. Najlepsza konfiguracja – Damianek u mamy, a ona u taty na opa.

Problematyczne jest karmienie, gdy jestem z nimi sama. Na początku, podczas karmienia na leżąco, Kinga przynosiła kołderkę i kładła się obok. Z czasem zaczynała się coraz bardziej kręcić i pchać na brata.  Nawet jak z małym siedzę i Kinga się niecierpliwi to siada obok i zaczyna go kopać. Ale to naprawdę, gdy mały długo nie może zasnąć i marudzi. Teraz dorobiliśmy się pomocy technicznej w takich sytuacjach – kupiliśmy telewizor – włączenie Stacyjkowa lub Myszki Miki zazwyczaj zadowala Kingę i pozwala mamie zająć się bratem. Zło konieczne. Pocieszam się, że bajki w miarę mądre.

Category: NHN - wychowanie bezpieluchowe, ogólne  Tags: , , ,  Leave a Comment

Wyprawa do hipermarketu

06 paź 2010 by

Dziś kolejny wietrzny dzień. Zaczyna nas to już męczyć, ciężko się chodzi, Kinga trochę się boi raptownych zrywów. Postanowiłam więc wybrać się z dziećmi do Reala. Zapakowałam małego w chustę, plecak na plecy i w drogę. Mały trochę marudził przed wyjściem, ale na przystanku wreszcie odleciał. Kinga cieszyła się, że może znów przejechać się tramwajem, a potem przeszkloną windą i spacer kładką nad ulicą.

W sklepie Kinga zasiadła na siedzonku w wózku na zakupy i zaczęło się kluczenie alejkami. Zatrzymałyśmy się w odzieżowym. Dla siebie nic nie znalazłam, dla starszej też polowanie na rajstopki nieudane- tylko resztki w porozrywanych opakowaniach. Dla małego za to wybrałyśmy polarowy dresik i 3-pak body. Jeszcze odwiedziny w dziale pieczywa i do kasy. Kinga pouśmiechała się trochę do pani i dostała 2 gogosy, choć dają za wydane 50, a my tej sumy nie przekroczyłyśmy.

Potem jeszcze parę atrakcji się znalazło. Były lody u Grycana, dla Kingi truskawkowe :). Wreszcie siadłam na ławce i zbudziłam śpiocha. Z uśmiechem otworzył oczka i wyssał porcję mleczka. W tym czasie siostra testowała karuzelę i różne autka. Porozstawiali tam takie cuda na żetony.Kinga w aucie

Jeszcze powrót do tramwaju, częściowo po schodach, bo już ktoś windę zdążył popsuć. Kinga wykazywała oznaki zmęczenia, chciała wysiadać w połowie drogi, ale ostatecznie usiedziała i grzecznie zaszła do domu. Mały całą drogę uśmiechał się do pań w tramwaju, które się nim zachwycały – ma wzięcie :).

W domku Kinga szybko padła, wskoczyła w piżamkę i poszła spać. Damian pobrykał jeszcze godzinkę i zasnął przy jedzeniu. A ja mam wreszcie chwilę wolnego na poklikanie.

Category: spacery  Tags: , , , , ,  Leave a Comment

Problemy z obcinaniem paznokci już za nami

05 paź 2010 by

U większości maluchów przychodzi taki czas, kiedy zaczynają się buntować przeciw obcinaniu paznokci. To zrozumiałe, małe dziecko jak już nauczy się chodzić, dotykać i odkrywać świat, jest w ciągłym ruchu. Rączki coś sprawdzają, podjadają, dotyka, trudno jest więc im usiedzieć w miejscu i poddać się spokojnie takiej dziwnej operacji.

Kinga ma ten okres już za sobą, sprawdziła się metoda „na krokodylka”. Przecież nożyczki to taki mały krokodylek, który jest bardzo głodny i bardzo lubi chrupać paznokietki. Krokodylek robi „mniam, mniam” a dziecko się cieszy.

Przykład również świetnie działa. Gdy Kinga widzi, że ktoś obcina paznokcie woła „mniem, mniam” i wyciąga swoje paluszki, nawet jeśli ma króciutkie.

Po pojawieniu się brata doszła jeszcze mała zazdrość. Skoro  mama obcina paznokcie bratu to ona na to „mama ja tyż”. No i problem z głowy.

A teraz mała anegdota na temat.

Byliśmy u koleżanki, ja w innym pokoju karmie małego i przybiega Kinga:

– Mniam, mniam – pokazując rączkami jakby gryzły.

– Jesteś głodna?

– Nie, mniam, mniam – powtarza słowa i charakterystyczny znak rączkami, który bynajmniej wcześniej nie towarzyszył oznakom głodu.

Nie mogę wpaść na pomysł o co chodzi wiec strzelam:

– Rączki ci się kleją od jedzonka?

– Nie, mniam, mniam.

– No to co chcesz?

– Mniam, mniam. – hasło się nie zmienia.

Po jakimś czasie wychodzę z pokoju i co słyszę:

– Gdzie ja schowałam moje cążki do paznokci? 🙂

Kinga tak chciała pomóc, a ja nie wpadłam na to, że tym razem chodzi o głodnego krokodylka.

Category: pielęgnacja  Tags:  Leave a Comment

Naturalna Higiena Niemowlaka – ale o co chodzi??

01 paź 2010 by

Część wpisów na tym blogu chciałabym poświecić Naturalnej Higienie Niemowlaka (NHN), inaczej zwanej wychowaniem bezpieluchowym. Zapoznała mnie z tym rok temu koleżanka, która tak chowała swojego synka i od razu mnie ten temat zafascynował. Na początek dla niewtajemniczonych kilka słów wstępu, o czym właściwie mówię.

Niemowlę nie potrafi się porozumiewać, płaczem daje znak, że coś jest nie tak, rodzice powoli zaczynają rozumieć, lub domyślać się, czy chodzi o głód, zmęczenie, czy zimno. Ale to małe stworzenie daje również znaki, że coś się dzieje w brzuszku i że musi się wypróżnić. Te znaki są rzadko dostrzegane i zazwyczaj pomijane. Czasem poda hasło – „oj zaraz będzie kupka” – i czekamy na kupkę.

NHN polega na odczytywaniu znaków i umożliwienie malcowi załatwienie potrzeby do nocnika lub toalety. Wymaga ona na bacznej obserwacji dziecka, nawiązania z nim relacji, która pozwoli nam zrozumieć dawane przez niego sygnały.  W miarę obserwacji zaczynam dostrzegać systematyczność i pozwala to na przewidzenie potrzeby. Dziecko im młodsze, tym szybciej łapie o co chodzi. Metoda ta pozwala dziecku oswoić się z nocnikiem i szybciej pozbyć się niewygodnej pieluszki.

Zakładając dziecku pieluszkę i ignorując jego słabe znaki przyzwyczajamy małego do załatwiania potrzeb pod siebie, dlatego później ciężko jest zmienić ten nawyk. Niemowlę wysadzana na nocnik uczy się coraz wyraźniej dawać znaki o swoich potrzebach. Oczywiście nie polega to koniecznie na zrezygnowaniu z pieluch, stosuje się je jako zabezpieczenie, a nie jako miejsce wypróżniania.

Przy Kindze zaczęłam stosować tą metodę gdy miała 13 miesięcy – zdecydowanie za późno, ale i tak załapała. Damian pierwszą kupkę do nocnika zrobił mając tydzień i o tym jak nam idzie głównie będę pisać. To naprawdę niesamowite oblicze macierzyństwa, budowanie relacji z dzieckiem od pierwszych dni. Zadziwia mnie, ile taki brzdąc rozumie, ile potrafi powiedzieć. Wszystkich zachęcam do tej przygody – naprawdę warto!

Category: NHN - wychowanie bezpieluchowe, pielęgnacja  Tags: ,  4 komentarze

Zahartowane dziecko to zdrowe dziecko

30 wrz 2010 by
Kinga na jesiennym spacerze

Jesień 2009

Przyszły chłodne dni, dzieci na dworze coraz mniej, a ja wciąż wychodzę z naszymi pociechami na spacer. Czasem się ludzie dziwią, mówią że za zimno, za mokro. Ja uważam, że prędzej chorują dzieci ciepło chowane w domu. Kinga była chłodno chowana i codziennie bywała na spacerkach i dopiero ostatnio pierwszy raz się przeziębiła.

A jak to było dokładnie:

Kingę karmiłam piersią przez 16 miesięcy, to dużo, ale to na pewno nie wszystko. Od początku stosujemy zasadę nie przegrzewania dziecka. Kinga chodziła na spacery ubrana jak my, wszyscy dokoła to powtarzają, ale jak widzę nie jest to często stosowana zasada. Przerażają mnie dzieci jesienią w ciepłej czapie, kurtce i owinięte w koc, a jak te dzieci ubierają zimą? Odpowiedź jest prosta,  zimą już z dziećmi nie wychodzą, tylko nie wiem czy dlatego że zdążyły się rozchorować, czy po prostu z obawy.

Kinga od pierwszych miesięcy codziennie jest na spacerze. W zeszłym roku już zauważyłem, że wraz ze spadkiem temperatury zmniejsza się ilość wózków na ścieżkach w lesie. Kinga ubierana była bardziej jak ja, bo jak tata to już by była lekka przesada. Latem chodziła w krótkim rękawku, potem w długim. Jesienią ubrana w lekką kurteczkę, kożuszek został na zimę. Rękawiczki nawet zimą notorycznie ściąga.

Oczywiście takie ubieranie nie jest łatwe, wciąż ktoś się czepiał, że czapeczka musi głęboko na czółko zachodzić, że za zimno na spacer, że rączki powinny być pod kocem. A gdy jesienią spodenki się podwinęły i okazywała się goła nóżka – to dopiero przerażało.

Gdy padało to starałam się wychwycić choć chwilę bez deszczu, by się przejść i przewietrzyć. Zimą poniżej -10 było kilka razy, wtedy odpuściliśmy sobie. W domku chodziła w cienkim rękawku, rajstopkach lub spodenkach. Sweterków jakoś nie miała okazji ubierać, bo przecież nie pod kurtkę, a w domu za ciepło. Kapcie rzadko ubiera, bo nie lubi. W domu nie powinno być zbyt granico 20-22 stopni C wystarczą. Pokoje oczywiście porządnie wietrzone przynajmniej raz dziennie, bo nie ma nic gorszego niż duszne, niewietrzone pomieszczenia.

Jesień 2010

Jak jest teraz:

Teraz Kinga nosi cieńszą kurtkę niż ja, dlaczego? Bo ona nie chodzi tylko biega. Często i tak wraca zgrzana. Damiana ubieram podobnie jak kiedyś małą Kingę i mam nadzieje że mu też zdrówko dopisze.

Tak więc jak widać zahartowane dziecko, to zdrowe dziecko. Nie ma co ubierać dziecka o 2 warstwy za dużo. Zbyt ciepło ubrane jeszcze łatwiej się rozchoruje. Maluch się nie rusza, ale leży w wózku osłonięty od wiatru. A jak to was nie przekonuje, to przypomnijcie sobie dzieciństwo jak rodzice kazali się ciepło ubierać na dwór, jaki był bunt. Dzieci więcej się ruszają i mają szybszą przemianę materii wiec i więcej ciepła produkują.

Category: spacery, zdrowie  Tags: ,  Leave a Comment

Spacer w deszczu

29 wrz 2010 by

Wczoraj padało cały dzień. Ponieważ lodówka świeciła pustkami, a Kinga marudziła, wiec nie było innej możliwości- poszliśmy na spacer.

– Plam, plam krakra nie – oznajmiła Kinga, czyli w wolnym tłumaczeniu – pada deszcz, dlatego drewniana kaczka nie może iść – i pobiegła po kółko.

Ubrałam Kingę w kaloszki i kurtkę przeciwdeszczową, małego wsadziłam w chustę i wyszliśmy na spotkanie z deszczykiem. Spacer wzdłuż kanału był całkiem przyjemny, potem zakupy i powrót. Kinga w sklepie wybrała sobie oczywiście soczek w kartoniku ze słonką- bez tego zakupy byłyby niemożliwe. Po wyjściu wypiła go i zaraz chciała siusiu. Deszcz pada, ja z małym w chuście i z parasolką – i co teraz? Odłożyłam parasolkę i z niemałym wysiłkiem udało nam się załatwić potrzebę. Damianowi to się zdecydowanie nie spodobało, oznajmił to włączając syrenę. Po chwili jednak ukołysany spokojnie zasnął.

W domu mały się zbudził, choć wcale nie chciał, więc znów włączył syrenę. Za chwilę dołączyła do niego Kinga. Wreszcie Damian zasnął przy suszarce, a większa nakarmiona zasiadła do bajki. Gdy położyłam ją spać, obudził się Damian – i tak zabawa z małym do wieczornej kąpieli. Tak to bywa przy dwójce dzieci.

Category: spacery  Tags: , ,  Leave a Comment

„Stój – choć” – to może być zabawa

27 wrz 2010 by

Powitał nas dziś deszczowy poranek – jesień przyszłą na dobre. Koło 10 jednak  już deszczyk przeszedł i mogliśmy wybrać się na spacer. Kindze kałuże nie przeszkadzały w radosnym bieganiu. Ponieważ chodzenie za rączkę odpada, a biegające dziecko trudno gonić z wózkiem, postanowiłam w ramach zabawy poćwiczyć komendę „stój”. Była na początku chwila buntu i chodzenie za rączkę, ale po chwili załapała, że to może być super zabawa. Tak więc bąbel biegał a ja co jakiś czas wołałam „stój”, na co Kinga odpowiadała „tój” i stawała z tupnięciem. Trudniej było jej czekać na komendę „choć”.

Mały sobie zasnął, a my bawiłyśmy się ucząc się jednocześnie.

I tak minął nam przyjemny spacer w tą mało przyjemną pogodę.

Category: gry i zabawy, spacery  Tags: ,  Leave a Comment

Imię dla dziecka – niełatwa decyzja

24 wrz 2010 by

Jakie imię wybrać dla dziecka? – takie pytanie stawiają sobie wszyscy przyszli rodzice. Przecież dla tej rosnącej pod sercem mamy istotki to bardzo  ważna sprawa. W wielu plemionach imię oznaczało drogę jaką dziecko ma iść, jego przeznaczenie. U  nas to nie tak poważna sprawa, ale jednak decyzja jest trudna. Wiele osób zadawało nam pytanie ”Jak wybieraliśmy imię dla dziecka?”. Dlatego postanowiłam o tym napisać.

Postanowiliśmy nadawać dzieciom po jednym imieniu. My też nie mamy drugich, decyzja co do jednego jest już wystarczająco trudna, a poza tym 2 imię używane jest tylko w dokumentach, czyli więcej pisania, formalności.

A teraz konkrety. Kierowaliśmy się 4 głównymi zasadami.

1- Imię to nie jest w pierwszej 10 najpopularniejszych wśród niemowląt – moda mija, popularne imię jest oklepane i niepraktyczne.

2 – Nie ma takiego imienia w najbliższej rodzinie.

3 – Nie znamy nikogo „nieciekawego” o tym imieniu.

4 – Powinno być jako główne – imię to nam się podoba.

Wybór nie był łatwy, trochę to trwało. Jaka decyzja zapadła już wiecie, chociaż Damian, nie do końca spełnia warunek 2.

Category: ogólne  Tags: ,  3 komentarze
« Previous Entries
Next Entries »